با زندگی قهر نکن! دنیا منت هیچ کس را نمی کشد…

به سلامتی اونی که

دست هر افتاده ای رو گرفت تا بلند شه

اما وقتی خودش افتاد زیر پا لهش کردندــــــــــــــــــــــــــ

یوسف مى دانست تمام درها بسته هستند اما به خاطر خدا و به امید او حتی به سوی درهای بسته دوید و تمام درهای بسته برایش باز شد …
“اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته شدند ، به طرف درهای بسته بدو چون خدای تو و یوسف یکیست”

آرام باش

توکل کن

تفکر کن

سپس آستین ها را بالا بزن،

آنگــــــاه

دستان خدا را می بینی

که زودتر از تو دست به کار شده اند...

درک سادگی

از کشف تموم مجهولات این دنیا سخت تره

سادگی ها رو باور کن...

خوب ببین...

زندگی زیباست...

رنگارنگ است...

روزها خوبند...

ماه ها بهترند...

و سالها عالی ترند...

می گذرند....

و تو تمامی خوبی ها را تجربه میکنی...

قدم هایت که ایستاد...

روبرویِ خدایی...

رویِ ماهِ خدا را همانجا ببوس

تو تنها نیستی...

دوستانی در نزدیکی ات قدم می زنند،

که شاید هرگز نبینی...

مهربانی هایی که،

شاید بعد ها نصیبت شود...

گفته ی سهراب را گوش کردی؟؟؟

چشم هایت را شُستی؟؟؟

جورِ دیگر دیدی؟؟؟

خواب رویای فراموشی هاست!

خواب را دریابم،

که در آن دولت خاموشی هاست...

من شکوفایی گل های امیدم را در رویاها می بینم،

و ندایی که به من می گوید:

گرچه شب تاریک است

"دل قوی دار"

سحر نزدیک است...

"حمید مصدق"

به سلامتی همه مهره های تخته نرد که تا وقتی رفیقشون تو حبس حریفه،

 هیچکی به احترامش بازی نمیکنه.

خدا عجیبترین معلم دنیاست !!
او درسهای تازه اش را با امتحان کردن یادمان میدهد و هرچه درس بزرگتر و سختر باشد ....امتحانش هم سختتر است !!

خدا عجیبترین معلم دنیاست !!
او درسهای تازه اش را با امتحان کردن یادمان میدهد و هرچه درس بزرگتر و سختر باشد ....امتحانش هم سختتر است !!

دنیا قشنگ تر بود اگر 

آدمها مثل سایه هایشان صاف و یکرنگ بودند!! 

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است... 

ادعایشان آدمیت... 

کلامشان انسانیت... 

رفتارشان صمیمیت... 

حال، باید دنبال یکی گشت که 

نه آدم باشد... 

نه انسان باشد... 

نه دوست و رفیق صمیمی... 

تنها صاف باشد و صادق... 

پشت سایه اش خنجر نباشد برای دریدن... 

هیچ نگوید... 

فقط همان باشد که سایه اش میگوید: "صاف و یکرنگ"

کوتاه ترین داستان دنیا!!

روزی روزگاری خدا مارا آفرید تا آدم باشیم...

قصه ی ما به سر رسید...

خدا به خواستش نرسید..

هرچه عاشق تر میشوی،
زندگی عظمت بیشتری می یابد.
زندگی دیگر یک برکه ی کوچک نیست،اقیانوس است.
دیگربه زن وبچه و خانواده ات خلاصه نمی شود
اصلا محدودنیست.
کل این هستی میشود خانواده ی تو،
وتا وقتی کل هستی خانواده ات نشده،
هنوزنمیدانی زندگی چیست
چنانچه دلهایمان مملو ازعشق به کل هستی نباشد،
به همان میزان زندگی ماکم وکسر دارد.
دنیا مال ماست،ستارگان مال ماست.
وماتعلق به خدا داریم.

کمتر بترس، بیشتر امیدوار باش
کمتر ناله کن، بیشتر نفس بکش
کمتر حرف بزن، بیشتر بشنو
کمتر متنفر باش، بیشتر عشق بورز

و در این صورت است که تمامی چیزهای خوب جهان از آن تو خواهد بود

چقدر ناراحت و غمگینم

از نگاه خسته و ناتوان پدر

از دست های پینه زده

از ناله های شبانه دگر

بغض سنگین به اندازه دریا

سد می کند راه گلویم را

گریه می کنم به حال زار پدر

برای او که مریض است این شب ها

چقدر مادر پیر و شکسته شده

همپای پدر می کشد این دردها

زندگی خلاصه شده در این حرف

درد و رنج و سختی فردا

امید از زندگی رخت بسته

در خانه مرده این کبوتر خسته آه...