جاده ي قلب مرا رهگذري نيست كه نيست
جز غبار غم و اندوه در آن همسفري نيست كه نيست
آن چنان خيمه زده بر دل من سايه ي درد
كه در او از مه شادي اثري نيست كه نيست
شايد اين قسمت من بود كه بي كس باشم
كه به جز سايه مرا با خبري نيست كه نيست
اين دل خسته زماني پر پروازي داشت
حال از جور زمان بال و پري نيست كه نيست
بس كه تنهايم و يار دگر نيست مرا
بعد مرگ دل من چشم تري نيست كه نيست
شب تاريك ، شده حاكم چشم و دل من
با من شب زده حتي سحري نيست كه نيست
كامم از زهر زمانه همه تلخ است چنان
كه به شيريني مرگم شكري نيست كه نيست.

رز سفیدم هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند جلوی اشکهایم را بگیرد

چنان بی تابم چنان حیران که گویی جهان اتمام یافته

خواب برای چشمانم معنی ندارد اشک رفیق همیشه چشمانم شده

نمی خواهم از دلتنگی بگویم برایت چون میدانم تو مثل من دل تنگی

هیچوقت تنها نیستی چون مقصدم آغوش مهربان توست

و جز این از خدا هیچ نخواستم حتی اگر هم شده برای یک روز از عمرم باقی باشد

آن زمان که چشمهایم خیس می شود می دانم اشک از چشمانت جاریست

خدایا از آسمانت بخواه امشب ببار د چون که چشمانم هوای باریدن دارد

یه روز با صدایش لبخند از چهره ام جدا نبود و امروز صدای گریه اش تنم را می لرزاند

احساس می کنم در حقش کوتاهی کردم آنچان که باید می بودم نبودم

خدایا تو می دانی یاری دهنده تویی این بار از تو می خواهم

پس دلهای شکسته وغمگین را اندک نگاهی بنداز

پس مگذار این بار قصه لیلی و مجنون دوباره نوشته شود

و مردمانی از جنس ثروت بخوانند و بگویند افسانه است

مگذار تنهاییم را پرنده ای پر کند که تکرار حرفهایم باشد

مگذار لیلی من شبها با چشمان خیس آرام گیرد

مگذار صبح با کابوسی که چشمهایش را خیس می کند برخیزد

خدایا این بار از تو می خواهم مگذار حریمها شکسته شود

خدایا خدایا

عكساي بيشتر در ادامه ي مطلب