در فرهنگ معین نام این شهر معادل "بیژن گرد" و "بوزنجرد" آورده شده است. گِرد از ریشه کردن و به معنی ساختن است. بیژن گرد به معنی "ساخته بیژن" و "آباد شده به دست بیژن" می باشد. تاریخ و تمدن شهرستان بجنورد بسیار کهن است. این سرزمین در زمان اشکانیان از بلاد مهم نسا و اقوام پارت بوده است. گذشته این شهرستان ریشه تاریخی بس غنی دارد که آثار سکونت انسان از دوره میان سنگی در گوشه و کنار این شهرستان دیده میشود.
بجنورد در دوران ماد و هخامنشی بخشی از ساتراپی پارت قلمداد شده و از دوره اشکانی در این ناحیه ۸ زیستگاه در بخش راز و جرگلان، ۳ مورد در بخش مرکزی و نیز ۵ زیستگاه در مانه و سملقان شناسایی شده اند. وجود بنای سنگی موسوم به اسپاخو از آثار دوره ساسانی، نیز نقش و اهمیت شمال خراسان را در این دوران روشن مینماید. علاوه بر آن، منطقه بجنورد در صدر اسلام در ارتباط فرهنگی-اجتماعی جدی با دیگر نقاط ایران قرار داشته و از آن نواحی تاثیر گرفته است. در آن دوران قسمت های عمده ای از منطقه، آباد و مسکونی بوده است. مؤلف تاریخ سیستان ناحیه بجنورد را به عنوان بخشی از سرزمین نسا معرفی نموده است.
پارک بش قارداش