یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیرتکراری برای ابراز عشق ، بیان کنید؟

برخی از دانش آموزان گفتند :
با بخشیدن،عشقشان را معنا می کنند. برخی «دادن گل و هدیه» و «حرف های دلنشین» را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند «با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی» را راه بیان عشق می دانند.
در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد: یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند.
یک ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر،تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود..
رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان
لحظه، مرد زیست شناس فریادزنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت.
بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه های
مرد جوان به گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.
داستان به اینجا که رسید دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.
راوی اما پرسید : آیا می دانید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟
بچه ها حدس زدند حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است!
راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که «عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.

قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار می کند. پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و او را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریاترین ترین راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم و من بود.

می تراود مهتاب

می درخشد شبتاب

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک

غم این خفته ی چند

خواب در چشم ترم می شکند

نگران با من استاده سحر

صبح می خواهد از من

کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر

در جگر لیکن خاری

از ره این سفرم می شکند

نازک آرای تن ساق گلی، که به جانش کشتم

و به جان دادمش آب؛ ای دریغا به برم می شکند

دست ها می سایم ؛ تا دری بگشایم؛ بر عبث می پایم؛

که به در کس آید

در و دیوار به هم ریخته شان ، بر سرم می شکند.

می تراود مهتاب

می درخشد شبتاب.

مانده پای آبله از راه دراز؛

بر دم دهکده مردی تنها؛

کوله بارش بر دوش،

دست او بر در می گوید با خود : غم این خفته ی چند،

خواب در چشم ترم می شکند


نیمایوشیج

زندگی یک گل سرخ است

پر از عطر،

پر از خار

پر از برگ لطیف،  

یادمان باشد اگر گل چیدیم،

عطر

خار و

گل و

برگ،

همه همسایه دیوار به دیوار همند.

دﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺖ،

ﻭﻗﺘﯽ ﺯﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ، ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ

ﺩﺭﺧﺖ ﺟﺪﺍ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ، ﭘﺎﯼ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ !!

من كه عاشق همچين محيط هاييم ...

كاشكي بشه منم تو همچين جايي كار كنم

خواهر زادم 5ساشه اومده بود خونمون رفتش تو گلخونه اومد بیرون برگشت

گفت مامان بزرگ این گل آلوورا کوچیکرو

میدی بهم؟؟

اونجا بود که پی بوردم من واقعأ پخمه هستم.من هم سن این بودم گل رو از

آفتابه تشخیص نمیدادم.

والا

پسرک جلوی خانومی را میگیرد و با التماس میگوید : خانم ! تو رو خدا یه شاخه گل بخری... زن در حالی که گل را از دستش میگرفت نگاه پسرك را روي كفش هايش حس كرد چه كفش هاي قشنگي داريد ! زن لبخندي زد و گفت:برادرم برايم خريده است دوست داشتي جاي من بودي؟؟ پسرك بي هيچ درنگي محكم گفت : نه ولي دوست داشتم جاي برادرت بودم ! ... تا من هم براي خواهرم كفش مي خريدم

دمشون گرم

خعلي باحال بود حركتشون

رز سفیدم هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند جلوی اشکهایم را بگیرد

چنان بی تابم چنان حیران که گویی جهان اتمام یافته

خواب برای چشمانم معنی ندارد اشک رفیق همیشه چشمانم شده

نمی خواهم از دلتنگی بگویم برایت چون میدانم تو مثل من دل تنگی

هیچوقت تنها نیستی چون مقصدم آغوش مهربان توست

و جز این از خدا هیچ نخواستم حتی اگر هم شده برای یک روز از عمرم باقی باشد

آن زمان که چشمهایم خیس می شود می دانم اشک از چشمانت جاریست

خدایا از آسمانت بخواه امشب ببار د چون که چشمانم هوای باریدن دارد

یه روز با صدایش لبخند از چهره ام جدا نبود و امروز صدای گریه اش تنم را می لرزاند

احساس می کنم در حقش کوتاهی کردم آنچان که باید می بودم نبودم

خدایا تو می دانی یاری دهنده تویی این بار از تو می خواهم

پس دلهای شکسته وغمگین را اندک نگاهی بنداز

پس مگذار این بار قصه لیلی و مجنون دوباره نوشته شود

و مردمانی از جنس ثروت بخوانند و بگویند افسانه است

مگذار تنهاییم را پرنده ای پر کند که تکرار حرفهایم باشد

مگذار لیلی من شبها با چشمان خیس آرام گیرد

مگذار صبح با کابوسی که چشمهایش را خیس می کند برخیزد

خدایا این بار از تو می خواهم مگذار حریمها شکسته شود

خدایا خدایا

عكساي بيشتر در ادامه ي مطلب