دو دانه کنار هم در خاک بارور بهاری نشستند

اولی گفت:

"من می خواهم رشد کنم! من میخواهم ریشه هایم تا عمق خاک برود و جوانه هایم به زمین سخت بالای سرم نفوذ کند...

دلم می خواهد شکوفه های ظریفم باز شوند تا مثل پرچم امدن بهار را مژده بدهند

دلم می خواهد گرمای افتاب و نوازش شبنم صبحگاهی را روی گلبرگ هایم احساس کنم."

و او رشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد کرد.

دومی گفت:

"من نگرانم اگر ریشه هایم را تا عمق خاک بفرستم نمی دانم در ان تاریکی با چه چیزی روبرو خواهند شد.

اگر بخواهم به زمین سخت بالای سرم نفوذ کنم شاید شاخه های ظریفم اسیب ببینند...

اگر شکوفه هایم جوانه بزنند و یک حلزون بخواهد انرا بخورد چه

اگر غنچه هایم شکوفا شوند و یک بچه کوچک انرا از شاخه جدا کند چه

نه بهتر است صبرکنم تا موقعیت امن تر شود!"

و او منـــــــــــــــــــــتظر ماند.

مرغی در اوایل بهار در زمین مزرعه به دنبال غذا زمین را نوک میزد تا این دانه منتظر را پیدا کرد و خورد.

+نتیجه اخلاقی داستان:

آنهایی که برای رشد کردن خطر نمی کنند توسط زندگی بلعیده می شوند

+از کتاب معجزه عشق از باربارا

مناظر بیشتر در ادامه مطلب

برای لذت بردن از زندگی :

- گاهی به تماشای غروب آفتاب بنشینیم .

- سعی کنیم بیشتر بخندیم ...

- تلاش کنیم کمتر گله کنیم ...

- با تلفن کردن به یک دوست قدیمی ، 

او را غافلگیر کنیم ...

- گاهی هدیه هایی که گرفته ایم را ،

بیرون بیاوریم و تماشا کنیم ...

- بیشتر دعا کنیم ...

- در داخل آسانسور و راه پله و ... 

با آدمها صحبت کنیم ...

- هر از گاهی نفس عمیق بکشیم ...

- لذت عطسه کردن را حس کنیم ...

و قدر این که پایمان نشکسته است را بدانیم

راه است و چاه است و ديده ي بينا و آفتاب

تا آدمي بنگرد پيش پاي خويش

چندين چراغ دارد و بيراهه مي رود

بگذار بيفتد تا ببيند سزاي خويش

درختان پر شکوفه بادام را دیگر فراموش کن 

اهمیتی ندارد

در این روزگار 

آنچه را که نمی توانی بازیابی به خاطر نیاور

موهایت را در آفتاب خشک کن

عطر دیرپای میوه ها را بر آن بزن

عشق من ، عشق من
فصل پاییز است...

ناظم حکمت