إِیَّــاكَ نَعْبُــدُ و إِیَّــاكَ نَسْتَـعِیــنُ ♥•٠·˙

خــدایـا . . .
مــرا ببخــش؛
بــه خـاطـر همــه ی درهــایی کــه کـوبیــدم . . .
. . . و خـــانـه ی تــو نبـــود.

دختران شهر
به روستا فکر می کنند
دختران روستا
در آرزوی شهر می میرند


مردان کوچک
به آسایش مردان بزرگ فکر می کنند
مردان بزرگ
در آرزوی آرامش مردان کوچک
می میرند

کدام پل
در کجای جهان
شکسته است
که هیچکس به خانه اش نمی رسد ..!

گروس عبدالملکیان

جهان سوم جایی است ، که اگر بخواهی کشورت را آباد کنی
خانه ات خراب خواهد شد و اگر بخواهی خانه ات را آباد کنی
باید در تخریب مملکتت بکوشی.
دکتر محمود حسابی

باز باران... بی ترانه... بی هوای عاشقانه

بی نوای عارفانه... درسکوت ظالمانه... خسته از مکر زمانه...

 غافل از حتی رفاقت... حاله ای ازعشق ونفرت...اشکهایی طبق عادت

 قطرهایی بی طراوت...روی دوش آدمیت...میخورد بربام خانه

رسول خدا :

(صلی الله علیه و آله و سلم) إنّ اللَّه تعالى یدخل بلقمه الخبز و قبضه التّمر و مثله ممّا ینفع المسکین ثلاثه الجنّه، صاحب البیت الآمر به و الزّوجه المصلحه و الخادم الّذی یناول المسکین.

خداوند بوسیله یک لقمه نان و یک مشت خرما و امثال آن که فقیر را سودمند افتد سه تن را ببهشت میبرد صاحب خانه که بدادن آن فرمان دهد و زنى که آن را آماده کند و خادمى که آن را بفقیر دهد.

اين جاست كه ميگن...

عشق كارگري گر بجنبد سر به خونه سازي كشد

ماشالا هزار ماشالا اين اصن خونه نيست كه....

بيشتر شبيه ي فرهنگ سراست....

ﺑﻪ ﻧﺎ ﺣــــــﻖ ﺯﺩ ﺗﻮ ﮔﻮﺷــــﺶ

ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳـــــﺸﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻪ ﺑﺮﻩ

ﺧــــــﻮﻧﻪ ....... ﺍﻣــﺎ !!!!

ﯾﺎﺩ ﺧــــــﺮﺝ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﯾﻀــــﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﯾﺎﺩ ﺍﺟـــــﺎﺭﻩ . . .

ﺧﻮﻧﻪ، ﺟﻬــــﯿﺰﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ، ﺷﻬﺮﯾﻪ ﺩﺍﻧﺸـــــﮕﺎﻩ

ﭘﺴـــــﺮﺵ . . .

ﺑﺮﮔـــــﺸﺖ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺏ ﮐﺎﺭﺵ ﮔﻔــــــﺖ : ﺑﺐﺨﺸـــــﯿﺪ

واكنش بعضي پسرا جلو آينه

وقتي از باشگاه به خونه ميان

آتشی که نمى سوزاند
" ابراهیم " را
و دریایى که غرق نمی کند
" موسى " را

کودکی که مادرش او را
به دست موجهاى " نیل " می سپارد
تا برسد به خانه ی تشنه به خونش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

آیا هنوز هم نیاموختی ؟!
که اگر همه ی عالم
قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد ، " نمی توانند "

پس

به " تدبیرش " اعتماد کن
به " حکمتش " دل بسپار
به او " توکل " کن
و به سمت او " قدمی بردار "

پدر یعنی: کسی که " نمی توانم" را زیاد در چشمش دیدیم ولی هرگز از زبانش نشنیدیم.

پدر یعنی: اونی که  طعم پدر داشتنو نچشید اما واسه خیلی ها پدری کرد.

پدر یعنی: اونی که کف تموم شهرو جارو میزنه که زن و بچه اش کف خونه کسی رو جارو نزنه.

پدر یعنی:اونی که هروقت میگفت "درست میشه" تمام نگرانی هایمان به یکباره رنگ میباخت.

پدر یعنی: اونی که وقتی پشت سرش از پله ها میای پایین و میبینی چقدر آهسته میره، میفهمی پیر شده !

وقتی داره صورتش رو اصلاح میکنه و دستش میلرزه ، میفهمی پیر شده!

وقتی بعد غذا یه مشت دارو میخوره ، می فهمی چقدر درد داره اما هیچ چی نمیگه…

و وقتی میفهمی نصف موهای سفیدش به خاطر غصه های تو هستش ، دلت میخواد بمیری.

خورشید هر روز دیرتر از پدرم بیدار می شود اما زودتر از او به خانه بر می گردد.

به سلامتی تمام پدرها!

باز باران٬ با ترانه میخورد بر بام خانه

خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟

روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟

یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟

پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟

خاطرات خوب و رنگین

در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟

کودک خوشحال دیروز ،غرق در غمهای امروز

یاد باران رفته از یاد ،آرزوها رفته بر باد

باز باران٬ باز باران میخورد بر بام خانه

بی ترانه ٬بی بهانه، شایدم گم کرده خانه