انسان چیست ؟
شنبه: به
دنیا می آید.
یکشنبه: راه می رود.
دوشنبه: عاشق می شود.
سه شنبه: شکست می
خورد.
چهارشنبه: ازدواج می کند.
پنج شنبه: به بستر بیماری می افتد.
جمعه:
می میرد.

فرصت های زندگی را دریابیم و بدانیم که فرصت با هم بودن چقدر
محدود است …
از دلنوشته های پروفسور حسابی

(پدر فیزیک ایران)

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا :

اگر بسیار کار کند، می‌گویند احمق است !

اگر کم کار کند، می‌گویند تنبل است!

اگر بخشش کند، می‌گویند افراط می‌کند!

اگر جمع گرا باشد، می‌گویند بخیل است!

اگر ساکت و خاموش باشد می‌گویند لال است!!!

اگر زبان‌آوری کند، می‌گویند ورّاج و پرگوست ..!

اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گویند ریاکاراست!!!

و اگر نکند میگویند کافراست و بی‌دین .....!!!

لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد

و جز ازخداوند نباید از کسی ترسید.

پس آنچه باشید که دوست دارید.

آتشی که نمى سوزاند
" ابراهیم " را
و دریایى که غرق نمی کند
" موسى " را

کودکی که مادرش او را
به دست موجهاى " نیل " می سپارد
تا برسد به خانه ی تشنه به خونش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

آیا هنوز هم نیاموختی ؟!
که اگر همه ی عالم
قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد ، " نمی توانند "

پس

به " تدبیرش " اعتماد کن
به " حکمتش " دل بسپار
به او " توکل " کن
و به سمت او " قدمی بردار "

حکایت من حکایت کسیه که عاشق دریا بود اما قایق نداشت

دلباخته ی سفر بود اما همسفر نداشت

حکایت کسی که زجر کشیداما ضجه نزد

زخم خورد اما زخم نزد زخم داشت اما ننالید

گریه کرد اما اشک نریخت

وفادار بود اما وفا ندید

حکایت کسی که پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همه ی صدا ها را بشنود

سه چیز را هرگز فراموش نکن :
۱) به همه نمی توانی کمک کنی
۲) همه چیز را نمی توانی عوض کنی
۳) همه تو را دوست نخواهند داشت . . .

ناراحت نباش پدر ......

همین " نان حلال " که در می آوری . . .

می ارزد به تمام سفره های رنگین حرامی که بعضی ها دارند ......

این روزها نان حلال در آوردن عرضه میخواهد .....

که تو داری پدرم .......

دستت را میبوسم که نان حلال بر سر سفره ی با برکتت مبینم

"اگــه مــرد بودن به بالا بودن تعداد س*ک*س هست من مرد نیستم .

اگـه مـــرد بودن به کافه نشستن و قلیون کشیدن و عکس داشتن با لیوان مشروب بر میگرده من مرد نیستم .

اگه مرد بودن به اینه که تو جمع های پسرونه هرکی راحت تر تن و بدن دختر مردم رو نقل و نبات کرد تو مجلس من مرد نیستم .

اگه مرد بودن به اینکه دوست دخترات خرجت رو بکشن و این برات افتخار باشه شرمنده اخلاقت بازم من مرد نیستم .

من مرد شدم , که بتونم آبرویی رو از ریختن نجات بدم .

من مرد شدم که تکیه گاه یه آدم ضعیف تر از خودم باشم .

قدرت مرد بیشتر از جولون دادن خالی تو رختخوابه ...

ســلامــتــی همــه اونایی که مرد هستن نه نر ...  "

مرد از زن خیلی تنهاتره !

مرد لاک به ناخوناش نمیزنه که هروقت دلش یه جوری شد دستشو باز کنه و ناخوناشو نگاه کنه و ته دلش از خودش خوشش بیاد!

مرد موهاش بلند نیست که توی بی کسی کوتاهش کنه و اینجوری لج کنه با همه دنیا !

مرد نمیتونه وقتی دلش گرفت زنگ بزنه به دوستش و گریه کنه و خالی بشه !

مرد حتی درداشو اشک که نه ، یه اخمِ خشن میکنه و میچسبونه به پیشونیش !

یه وقتایی ، یه جاهایی ، به  یه کسایی باید گفت :

 “میم … مثلِ مرد

از مترسکی سوال کردم :
آیا از تنها ماندن در این مزرعه بیزار نشده‌ای ؟!
پاسخم داد : ترساندن دیگران برای من لذتی به یاد ماندنی است پس من از کار خود راضی هستم و هرگز از آن بیزار نمی‌شوم!
اندکی اندیشیدم و سپس گفتم :
راست گفتی! من نیز چنین لذتی را تجربه کرده بودم !!!
گفت : تو اشتباه می کنی!
زیرا کسی نمی تواند چنین لذتی را ببرد مگر آنکه درونش مانند من با کاه پر شده باشد !!!

پدر یعنی: کسی که " نمی توانم" را زیاد در چشمش دیدیم ولی هرگز از زبانش نشنیدیم.

پدر یعنی: اونی که  طعم پدر داشتنو نچشید اما واسه خیلی ها پدری کرد.

پدر یعنی: اونی که کف تموم شهرو جارو میزنه که زن و بچه اش کف خونه کسی رو جارو نزنه.

پدر یعنی:اونی که هروقت میگفت "درست میشه" تمام نگرانی هایمان به یکباره رنگ میباخت.

پدر یعنی: اونی که وقتی پشت سرش از پله ها میای پایین و میبینی چقدر آهسته میره، میفهمی پیر شده !

وقتی داره صورتش رو اصلاح میکنه و دستش میلرزه ، میفهمی پیر شده!

وقتی بعد غذا یه مشت دارو میخوره ، می فهمی چقدر درد داره اما هیچ چی نمیگه…

و وقتی میفهمی نصف موهای سفیدش به خاطر غصه های تو هستش ، دلت میخواد بمیری.

خورشید هر روز دیرتر از پدرم بیدار می شود اما زودتر از او به خانه بر می گردد.

به سلامتی تمام پدرها!

شاید نشود به گذشته باز گشت ،
و یک آغاز زیبا ساخت ...

ولی می شود هم اکنون شروع کرد ،
و یک پایان زیبا ساخت ... !
...

می دونی چرا شیشیه جلوی ماشین اونقدر بزرگه ولی آینه عقب اونقدر کوچیکه؟! چون گذشته به اندازه آینده اهمیت نداره. بنابراین همیشه به جلو نگاه کن و ادامه بده.

گاهی ارزش داره از همه چیزت بگذری

تا لبخند رو به لبای یکی هدیه کنی 

گاهی میتونی با یه کار کوچیک همون لبخند رو بکاری رو لباش 

گاهی مهم اینه که بخوای بخندونی 

اون وقت خدا هم میخنده 

هرچه عاشق تر میشوی،
زندگی عظمت بیشتری می یابد.
زندگی دیگر یک برکه ی کوچک نیست،اقیانوس است.
دیگربه زن وبچه و خانواده ات خلاصه نمی شود
اصلا محدودنیست.
کل این هستی میشود خانواده ی تو،
وتا وقتی کل هستی خانواده ات نشده،
هنوزنمیدانی زندگی چیست
چنانچه دلهایمان مملو ازعشق به کل هستی نباشد،
به همان میزان زندگی ماکم وکسر دارد.
دنیا مال ماست،ستارگان مال ماست.
وماتعلق به خدا داریم.

همه رو صدا زدم؛

جزخـــــــــدا….

هیچ کس جوابم را نداد ؛

جزخــــــــــدا…..

به نام خدایی که دغدغه ی از دست دادنش را ندارم….

_{با خودم میگویم:}

_{به کجا باید رفت.}

_{به که باید پیوست.}

_{به که باید دل بست.}

_{به دیاري که پر دیوار است.}

_{به امینی که امانت خوار است.}

_{یا به افسانه دوست؟}

_{...گریه ام میگیرد}

چقدر دورم از همه ی ادم هایی که به من نزدیکن

چقدر دلم میخواد دور باشم

هوس تنهای کردم. ویار تنهاییه محض

شاید ادم ها چشماشونو بستن

شایدم من نمیذارم که ببینن

دلم از همه شکسته اس

از هر کی نزدیکتر بیشتر

دلم از همه بیشتر از خودم شکسته اس

طفلکی من!

حالا مدتیست ذهنم را خالی کرده ام از خیال و دلم را از امید نشسته ام لب ایوانِ روزمرگی نگاه میکنم به این روزها که برای خودشان میروند رسیده ام به بیحسی به بی تفاوتی... رسیده ام به حس برگی که میداند باد از هر طرف که بیاید سرانجامش افتادن است ...

حکــــم اعــدام بود ...
اعدامـــی لــحظه ای مـــکث کــرد و بـــوسه ای بر طنــاب دار زد
دادســتان گفت:
صـــبر کنید آقــای زنــــدانــی این چــــه کـــاریست !؟؟
زنــدانی خـــنده ای کــرد و گفت :
بیچـــاره طـــناب نــمیزاره زمـــین بیفتم ،
ولی آدم ها !!!!! بدجـــور زمــینــم زدن

باز باران٬ با ترانه میخورد بر بام خانه

خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟

روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟

یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟

پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟

خاطرات خوب و رنگین

در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟

کودک خوشحال دیروز ،غرق در غمهای امروز

یاد باران رفته از یاد ،آرزوها رفته بر باد

باز باران٬ باز باران میخورد بر بام خانه

بی ترانه ٬بی بهانه، شایدم گم کرده خانه

کمتر بترس، بیشتر امیدوار باش
کمتر ناله کن، بیشتر نفس بکش
کمتر حرف بزن، بیشتر بشنو
کمتر متنفر باش، بیشتر عشق بورز

و در این صورت است که تمامی چیزهای خوب جهان از آن تو خواهد بود

همیشه خدا رو تو نمازو روزه و مسجد نمیشه پیدا كرد.......

گاهی میشه خدارو تو شاد كردنه دلی دردمند دید......

دیـشـب خـدا آهـسـتـه درِ گـوشـم گـفـت:

دیــــــگـــــه بـــَـســــــه...

بـاران از اشــک هــایــت خــجــالــت مـی کــشــد...!

هنوز به دیدار خدا می روند ...
خدایی که در یک مکعب سنگی خود را حبس کرده !!
خدا همین جاست ، نیازی به سفر نیست !
خدا همان گنجشکی است که صبح برای تو می خواند ،
خدا در دستان مردی است که نابینایی را از خیابان رد می کند،
خدا در اتومبیل پسری است که مادر پیرش را
هر هفته برای درمان به بیمارستان می برد ،
خدا در جمله ی " عجب شانسی آوردم"است !!
خدا خیلی وقت است که اسباب کشی کرده و آمده نزدیک من و تو!!
خدا کنار کودکی است که می خواهد از فروشگاه شکلات بدزد !!
خدا کنارساعت کوک شده توست، که می گذارد 5 دقیقه بیشتر بخوابی!!
از انسانهای این دنیا فقط خاطراتشان باقی می ماند
و یک عکس با روبان مشکی،
از تولدت تا آن روبان مشکی ، چقدر خدا را دیدی ؟!
خدا را 7 بار دور زدی یا زیر باران کنارش قدم زدی؟
خدا همین جاست، نه فقط در عربستان!
خدا زبان مادری تو را می فهمد، نه فقط عربی را !

خــــدایـــــا دوسـتـــت دارم...

دیـگـران مـیـپـرسـنـد:
بـــیـــداری؟
آری بـی"دار"م ...
چرا که اگر "دار"ی داشـتــم
یا قالی زندگیم را خود میبافتم...
یا زنــدگــیــم را به "دار" می آویـخـتـم
و خلاص ... !

زن جنس عجیـــــبی ست


چشم هایش را که می بنـــــدی ؛
دید دلــــش بیشتر میشود !


دلش را که میشــــکنی ؛
بـــــاران لطافت از چشم هایش سرازیــــــر


انگـــــار درست شده تا روی عشــــق را کــــــم کند

یک شب زمستانی؛
سردار به سرباز نگهبان گفت: سردت نیست؟
سرباز جواب داد: عادت دارم!
سردار گفت: میگویم برایت لباس گرم بیاورند…و رفت و…
آن وعده که کرد از یادش رفت…!
صبح جنازه یخ زده سرباز را دیدند که روی دیوار نوشته بود :
به سوز سرما عادت داشتم… وعده واهی تو… ویرانم کرد!

چقدر ناراحت و غمگینم

از نگاه خسته و ناتوان پدر

از دست های پینه زده

از ناله های شبانه دگر

بغض سنگین به اندازه دریا

سد می کند راه گلویم را

گریه می کنم به حال زار پدر

برای او که مریض است این شب ها

چقدر مادر پیر و شکسته شده

همپای پدر می کشد این دردها

زندگی خلاصه شده در این حرف

درد و رنج و سختی فردا

امید از زندگی رخت بسته

در خانه مرده این کبوتر خسته آه...

مَن زَنم !

زَنی اَز جنس خواهَرَت

زَنی اَز جنس مادَرَت

زَنی اَز جنس هَمسَرَت

هَر گاه نِگاهی نابِهِنگام ،

اَز سَر ِهَوَس بَر مَن اَنداختی ؛

ناموس خود را ،

دَر چَشـمان پَلیدِ رَهگذَران اِنسان نما حِس کُن ...

آنچه تو را بهِ خَشم وامیدارَد ،

بَرادَر و پِدَر و شوهَر ِمَن را نیز....